Sonnary 135mm od Carl Zeiss Jena: Zebra oraz Electirc.

Oba szkła charakteryzują się ponadprzeciętną ostrością oraz wiernym odwzorowaniem kolorów. To jedne z moich ulubionych 135-tek. Konstrukcja optyczna identyczna:  4 elementy w 3 grupach.

Oba szkła charakteryzują się ponadprzeciętną ostrością oraz wiernym odwzorowaniem kolorów. To jedne z moich ulubionych 135-tek.

Carl Zeiss Jena 135mm f/3.5 “Zebra”. To trzecia z kolei  wersja bardzo popularnej 135 CZJ. (Wcześniejsze dwie były oznaczone CZJ 135 f/4). Był produkowany w latach 1963-67. Ze względu na design często nazywany zebrą. Posiada powłoki jednowarstwowe. Minimalny otwór przysłony f/22. Przysłona 6-cio listkowa. Waga 430g. Średnica filtra 49mm. Konstrukcja bardzo udana. Metalowa, zwarta obudowa z wysuwaną osłoną przeciwsłoneczną. Nowsza wersja Carl Zeiss Jena 135mm f/3.5 MC electric posiada powłoki wielowarstwowe. Ostrością nieznacznie ustępuje zebrze, ale należy pamiętać iż może to być wynikiem stanu zachowania tego konkretnego obiektywu. Obiektyw był produkowany w latach 1978-90.

Mir 1B 37mm/f2.8

Mir 1b to radziecka kopia Flektogona. Konstrukcja solidna, zwarta. Optycznie jest to sześć elementów w pięciu grupach jak na poniższym schemacie.

Zniekształcenia obrazu plasują ten obiektyw w środku stawki. Ostrość plasują go w czołówce, szczególnie przy przysłonie od f4 wzwyż. Stosunek jakości do ceny rewelacyjny.

Rozmycie tła bardzo przyjemne dla oka. Prawdopodobnie jest to zasługa 10-cio listkowej przysłony. Zakres regulacji od f2.8 do f16 – płynny. Jednym pierścieniem otwieramy i domykamy przysłonę do wartości zadanej drugim pierścieniem. Pozwala to na ustawienie ostrości przy maksymalnie otwartej przysłonie a następnie domknięcie jej do wartości zadanej bez patrzenia na skalę. Jest to tzw. przysłona preselekcyjna. Wada jest taka, że trzeba się do tego przyzwyczaić. Idealny na wycieczki: szerokie kadry, dzieci, zwierzęta, pomieszczenia.